Kaybolmuş kaybolmuşum zihninde adımlamış mı tenim tenin buluşmuş mu hiç dokunmuş mu dokunmuş muyum? Üstündeki ben mi çıplaklığın mı gerçek mi gözlerimde hiç soymuş muyum? Dilim mi döner mi sen miyim dilimler mi ben hiç saymış mıyım? Bölmüş mü çarpmış mısın kulaklarında hiç duymuş muyum? Başıma düşmüş sen ses misin …

Çağırsam var mısın? Varmış dilime damağımda kurumuş mu kalmış mısın? Yokmuş gibi bütün iklimlerinden sıyrılırken kıtalarım arınmış mı olmuş musun? Yoksa değer tenim varlığın bekler durur zirvem sen mi zaten var mı ben mi hazır mısın? Uzansa kollarım omuzlarımda mı ellerin ellerim misin? Dokunur musun ağırlığım sen misin sırtım kaldırabilir …

Bahçenden salınmış aklında açmakta eylenir miyim? Yoksa düşünmekte mi eylemlerim? Hareketten miyim bilinmezlerim? Bilinir miyim çizili sabitlerim kelimelerim? Ellerimden geldiğin kadar mı ilerlerim ilmeklerim? Düşüncelerinden geçerken tümüm anlar mıyım? Yoksa anlamazlığım mıyım düşünmekteyim? Başladım mı ki? Konuşmaktayım. Duyduklarımın önünde mı şahlanmakta duvarların? Yalamaktan mı rüzgarında gördüklerim? Çarptıkça mı? Kırıldıkça mıyım? …

Değişlerin. Aklının aklıma. Yakarışın. Sevmekten geçen bakışların. Varlığınla yokluğun arasına. Teslim edişin kendin. Tam da göğsümün çukurunda. Soluklanan ölümlerin. Dirilmeye bıraktığın kendinden nadasın.  Sonrası sürüşün. Bilincimde açacak tohumlara ayırmak için yerin. Alışın benden ben. Üzeri susuşların. Ortasında sesimin. Anlamlandırmak için keşfin. Ateşin onurlandırdığı. Boşluktan mı? Söylemek istediğin? Boşaltmalı mıyız? Sırtımızı …

Derin bir gecenin sularından çıkarırken uykumu. Bakmışım. Gözlerimde anlam arayan sığ denizlere dönmüşüm. Tam ortasında açılan dalgalarda hafifleyen uykusuzluğa kapılıp unutmam beklenmiş yine.  Gün doğmuşken gözlerime. Sessizliği çökmüş. Gürültüye terkedilmiş hayatların. Planlanarak kaygılandırılmış zamanların. Afetim olmuşsun. Tutmuşum ellerinden terkedilmiş gülüşlerin. Gülümsemişim. İçimden. Sevmişim. Tüm varlığımla. Altında kalmışım dikili yargıların. Parçalanmışım. …

İlk hücrem. Varlığımın ilk varışı. Aklın suretine. Amansız tekrarların. Adasında. Kalışım. Mahrumiyetim. İfademden. Tüm dillerde akan bilgimin. Barışından. Yüzeyle tanışan hareketinden. Habersiz. Çoğalışımdan. Zenginleşirken. Labirent derinliğinde ayrılığımdan. Hikayem. Her fırsatta birleştirir. Varlığımı. Yükselirim. Tam da özgürleşmek üzereyken çekilir aklım. Mesafeler üzerinden tanımlanmış harekete zincirlenirim. Bağımsızlığım. Döner. Maddenin ötesinden. Ölümden. Deneylerden …

Yokluğunu gördüm varlığında Uzandım Eksildim sandım Aynadaki sırrın çözüldü Yok oldum sandım Sesimin tüm tellerine kadar zehirlendim Sesim konuşamaz oldu Bilemez oldu Yokluğunla ilk tanışmamdı bu Öyle terkedilmiş Ölesiye korkaktı ki Öldüm sandım TanaS  

Sonunu bilir sonsuzluk. Ufuk noktası. Varlığın akıldan ince boşluğudur. Evrene kapanır. İnsan aklı çıkar gelir. Aşık olur. Koşulludur. Ona her uzanışı. Her öpüşünde ona dönüşürken. Özgürleşir. Bilgi sahibi olur. Kendinin sanır bilgiyi. Ayrı düşer aslından. Başkalaşır. Oldurur kendini. Ölümle tanışır. Yaşamak mesele. Olur. İnsan. Ölür. Olmaz. Başka anlarda. Olurken. Olmazken. …

Kayboluşumdu Defalarca kapıma dayanan Umut etmekten usanmadan Susuşum gibiydi Sözleri Söylenmemişti hiçlik kadar Çocuklar gibi kırılgan Ufuk çizgisine inerken güneşi Ardından yıldızlanması Gerçeğe Sağır dilsiz kalana kadar Bulunuşum Sonsuzluğun sınırında Beklemek Zamanı insandan sıyırmak TanaS  

Varlığımın en son duvarında Uyanmış notalar gibiydi Sözlerin Sarmaşık resimli rüzgarında Harmanlanan dallarıydı Düşüncelerim Kırılırken Sus sıcaklığında öpüştüğüm Gözlerin Aralarken güneşin kapısını Kainat hatırlattı maddeyi Aslında ruha ten gerekmezmiş Biliyor musun TanaS

Ben. Düşüncenin harman dalı. Binbir çeşit meyveye açılır çiçeklerim. Zaman kıvrılırken iki nar çiçeği mesafesinde. Göğe çıkarım. İplerini salar. Ben inerim. Taneleri ala döndüğünde. Açarım. 471 sayarım. Karlar üzerine dökülürken. Narım. Sesim kırılır. Duvarlarında. Saymayı bırakırım. Kainat olurum. Eğilirim. Yüzey olurum yüzeyine. Bilgi özgürleşir. Gözün alabildiğine. Dokunurum. Dinlerim. Yetmez. Kopartırım. …

Kalp atışı sıklığında Döküldü tüm kelimeleri evrenin Aynı sese denk geldi Aynı duvarlara çarptığı için İçeride bir yerde var olmakta olan Sağır eden tek seste yok olmakta iken Bir kez daha öldü Yeniden dirilmek üzere unutarak Ölmek umutlanmak kadar güneşli Unutuluş kayboluştan gece Duvarları dökülen labirentte Uyanış insan sonsuzluğu kadar …