İlgili Makaleler
Günaydın Sayın Okurlar. Dün toplumumuzun bu andaki dahi davranışlarını görünce sadece dertleşmek amacı ile hissiyatımı paylaşmak istedim.
Ben özellikle küçük ablamın biraz da esprili bir şekilde “Sinan, asosyalsin” dediği, hafif ruhsal (hafif mi bilmiyorum) sorunlarım olduğunu düşünen, mesleğimin etkisiyle mi yoksa zaten takıntılarım nedeniyle mi bu mesleği seçtiğini karıştıran, neden sonuç, nicelik nitelik ilişkisine saplantılı, radikal bir şekilde özel ve toplumsal hayatı ayıran bir insanım. Bu nedenle ben yurdum insanı dahil sizi seviyorum diyemiyorum. Bu vatanın taşını toprağını çok seviyorum ama yineliyorum yurdum insanını da ve tüm dünya insanlarını da seviyorum diyemiyorum. Ben bir insanı tanıdıktan sonra sevebiliyorum. Ama tanımasam da saygı duyuyorum.
Ve ayrıca varolan canlı cansız her şeye saygı duyuyorum. Bu yazı özelinde insanları dikkate alırsak düşüncelerine zerrece katılmadığım insanların o katılmadığım düşünceleri ve fiziksel varlıkları ile özgür bir biçimde yaşam haklarına saygı duyuyorum. (Evrensel adalet kavramı içinde objektif ceza hukuku alanına giren örneğin: cinayete azmettirmek eylem ve söylemlerden bahsetmiyorum.)
Bu nedenle Allah aşkına biz birbirimizi çok severiz / seviyoruz , biz birbirimize çok yardım ederiz vb söylemlerinden uzaklaşalım. Hatta sevmediğimizi itiraf bile edelim. Ama saygı duyalım. Çünkü eğer yaşam hakkına (düşüncelerimiz dahil) saygı duymazsak asıl o zaman sevdiğimizi (bence çoğu yalan zaten) iddia ettiğimiz insanların haklarını çalıyoruz. Ben down sendromlu kızımla metroya bindiğimde ona yer verilmesini istemiyorum. (Bu arada söyleyeyim kızımın yüzmede Türkiye çapında kazandığı altın dahil madalyaların sayısını bilmiyorum bile.) Ama ben geri zekalı diye hitap edilmesini de istemiyorum. Saygı istiyorum. Bu virüs olsaydı da olmasaydı da asker yolcu ediyoruz diye yolların felç edilmesini istemiyorum. O tıkalı trafiğin arkasında hangi cankurtaran ne kadar zaman kaybediyor bilmiyoruz.
Sayın Okurlar, ne siyasilerin bizi sevmesi, ne bizim siyasileri sevmemiz, ne de birbirimizi sevmemiz gerekmiyor. Sadece ve sadece saygı gerekli toplumsal yaşamda bize. Sistematik bir biçimde bireysel ve toplumsal yaşantımızı insan haklarına saygılı çağdaş bir seviyeye yükseltecek önlemleri genel olarak almalıyız. Ben örneğin: emeklilere -şu dönemi kastetmiyorum- spesifik bir maddi yardım yerine, yardıma ihtiyaç duymayan emekliler topluluğu yaratmamızı istiyorum. Örneğin: A semtinde acil kentsel dönüşüm istemiyorum aslında. İstediğim tüm toplum için dönüştürmek zorunda olmadığımız kentleri var edebilmek. Önemli olan toplumsal ilişkilerde genel ve her zaman kavramı. Özel yaşam zaten kimseyi ilgilendirmemeli. Aşıksanız söyleyin / hissettirin kırmadan dökmeden. Çocuğunuzu saygının yanında çok sevin. Hissettirin ona sevginizi. Ailenizi, dostlarınızı sevin. Sevgiyi hissettirin yineliyorum. Ama Allah aşkına herkesi seviyorum diyerek benim yaşam hakkımı almayın ne şimdi ne de sonra.
Böyle sevmek olmasın.
Fotoğraf : Noello Otto
