Kaybolmuş kaybolmuşum zihninde adımlamış mı tenim tenin buluşmuş mu hiç dokunmuş mu dokunmuş muyum? Üstündeki ben mi çıplaklığın mı gerçek...

Çağırsam var mısın? Varmış dilime damağımda kurumuş mu kalmış mısın? Yokmuş gibi bütün iklimlerinden sıyrılırken kıtalarım arınmış mı olmuş musun?...

Bahçenden salınmış aklında açmakta eylenir miyim? Yoksa düşünmekte mi eylemlerim? Hareketten miyim bilinmezlerim? Bilinir miyim çizili sabitlerim kelimelerim? Ellerimden geldiğin...

Değişlerin. Aklının aklıma. Yakarışın. Sevmekten geçen bakışların. Varlığınla yokluğun arasına. Teslim edişin kendin. Tam da göğsümün çukurunda. Soluklanan ölümlerin. Dirilmeye...

Derin bir gecenin sularından çıkarırken uykumu. Bakmışım. Gözlerimde anlam arayan sığ denizlere dönmüşüm. Tam ortasında açılan dalgalarda hafifleyen uykusuzluğa kapılıp...

İlk hücrem. Varlığımın ilk varışı. Aklın suretine. Amansız tekrarların. Adasında. Kalışım. Mahrumiyetim. İfademden. Tüm dillerde akan bilgimin. Barışından. Yüzeyle tanışan...

Yokluğunu gördüm varlığında Uzandım Eksildim sandım Aynadaki sırrın çözüldü Yok oldum sandım Sesimin tüm tellerine kadar zehirlendim Sesim konuşamaz oldu...

Sonunu bilir sonsuzluk. Ufuk noktası. Varlığın akıldan ince boşluğudur. Evrene kapanır. İnsan aklı çıkar gelir. Aşık olur. Koşulludur. Ona her...

Kayboluşumdu Defalarca kapıma dayanan Umut etmekten usanmadan Susuşum gibiydi Sözleri Söylenmemişti hiçlik kadar Çocuklar gibi kırılgan Ufuk çizgisine inerken güneşi...

Varlığımın en son duvarında Uyanmış notalar gibiydi Sözlerin Sarmaşık resimli rüzgarında Harmanlanan dallarıydı Düşüncelerim Kırılırken Sus sıcaklığında öpüştüğüm Gözlerin Aralarken...

Ben. Düşüncenin harman dalı. Binbir çeşit meyveye açılır çiçeklerim. Zaman kıvrılırken iki nar çiçeği mesafesinde. Göğe çıkarım. İplerini salar. Ben...

Kalp atışı sıklığında Döküldü tüm kelimeleri evrenin Aynı sese denk geldi Aynı duvarlara çarptığı için İçeride bir yerde var olmakta...