Salvador şiirli adımını atar…
Ben bu sabah
henüz gün doğmadan uçtuğumda
tüm sıcaklığınla henüz güne kavuşmadan sen derin uykunda
gökyüzünün bulutlar üstü berraklığına kavuştum
uykundan bir yudum kahve içtim tüm günüm iyi geçsin diye
şimdi sana şimşekler gönderiyorum yağmursuz
gönlüne tekrar tekrar çaksın acep nerede buluşuruz diye
sen henüz sahilde yatağında bacağına yapışmış kumlar
bana yol olsa tane tane
ben inerken gökyüzünden koluma yapışmış bulutlar
bakışların olsa derin kestane
böyle bir ruh haliyle bugüne elin değdi gün değişti
Bakıyorum ki gökyüzü bedava sanki miras annelerden
sanki özel bir hediye bir gün için senden
tarlalarda geziyorum arpalar büyümüş
benim sepetimi sen doldur
seninkini ben
üşümek ne kelime bu rüzgarda
meltemdir üzerimize gelen usulca saran sarmalayan
TanaS yaklaşır…
Bakışlarım içinedir kayalarım derin kestanelerim
Düşmüş dillere sessiz dizlerinin üstünde kalkmış denizlerim
Buluştukça derim değişmekte dikenlerim
Çizildikçe dökülür sesim sesini duyar dalgalarım
Yoruldukça durur kum olur ayaklarım
Yol mu istersin al işte
Şimşekler göndermenden kalan bulutların
Kelimelere vursun kolun kalemin sarsın
Rüzgarın mı arpa boylu gökyüzüm mü sarmalasın
Artık neyse eserse eser ona soyunsun
Fotoğraf : Senem Şentürk
