İlgili Makaleler
Sayın okurlar, özellikle kadın okurlarımızın bana kızabileceğini düşünüyorum bu yazı için, ama yazmadan yapamayacağım. 8 Mart özelinde, kutladığımız her ne kadar gün var ise olmalı mı? Sorum bu. Tam tersine bu kadar çok gün enflasyonu yaratırsak, o bir gün ile her şeyi toz pembe hale getirip, tüm hatalarımızdan ve sorumluluklarımızdan arınacak mıyız? Günün ne olduğu önemli değil.
Bana göre değiştirmemiz gereken hayata tümden bakışımız. 364 gün kadına şiddet uyguladıktan sonra tek bir gün her ne yapıyorsak ne önemi var ki? Otizm gerçeği ile her gün yaşarken, tek bir gün farkında oluyormuş gibi yapmanın ne anlamı var? Tıp bayramında, tek bir günde doktorlarımıza ve tüm tıp emekçilerine methiyeler düzmenin bir değeri var mı? Yaşam sistematiklerimiz değişmediği sürece o bir günlerin gerçekten ne önemi var? Tam tersine bana göre gerçekleri sulandırıyorlar. 8 Martta sevdiğimiz kadına çiçek aldık, harika. Peki, kalan 364 gün ne yaptık? Eşit işe eşit ücret ödeyecek miyiz? Kariyer planlamalarında kadın, kadın olduğu için kendini ne kadar şanslı görüyor? Ondan daha ötesi aynı iş yerinde daha güzel! ve daha uzun boylu kadın daha avantajlı değil mi? (Dünya çapında.) Otizmli her yaştaki insanımız için yaşamın hangi dönemini nasıl planlıyoruz? Engelliler haftasında omurilik felçlilerine ücretsiz tekerlekli sandalye dağıtırsak vicdanlarımız rahat edecek mi? Her omurilik felçlisinin durumunun farklılığı her birine farklı teçhizat gerektirir. Toptan ucuza aldığımız tekerlekli sandalye ile zarar bile veriyor olabiliriz bağış yaptığımız insanlara. O zaman asıl konuşmamız gereken engelli yaşamın bir süreç olduğu ve bu sürecin yönetilmesi gerçeği değil mi?
Bana göre özel günlere/haftalara konu her ne ise o konuda vicdan aklama günü olarak bakıyoruz.
Hayır sayın okurlar, bana göre hayatımızı yeniden anlamlandırmalıyız. Sevdiğimiz kadına çiçek almak istiyorsak her hangi bir gün, bir anda alalım. Anneler gününe, 8 Marta bağlamayalım bu işi. (Bu arada 8 Martın çıkışını bu sayfa okurlarına anlatmanın anlamsız olduğunu düşünüyorum.) Ayrıca kadınların beyinsel fonksiyonlar açısından % 100 eşit olduğu gerçeğini kabul edelim. (Kadınlar dahil.) Onlar için yapılan hiçbir şey lütuf değildir. Bu nedenle kadınlar eleştirilemez de değildir. Eşitlik gerçeğini içselleştirelim her gün, her an.
Engellilere destek olacaksak öncelikle devletten başlayarak engel kavramını tanımlayalım ve bu sürece her gün her an ne yaparıza bakalım. Engelli yaşama destek, kaldırımlara –o da ne kadar ise- eğim vermek, kamu vasıtalarına tekerlekli sandalye erişimi koymak değildir. Ki tek bir engellimizin iş çıkışı saatinde belediye otobüsüne en iyimser homurdanmalara katlanmadan binebileceğine inanmıyorum. (Aslında binebileceğine inanmıyorum.) Bana göre tek bir gün yapalım. İnsan olduğumuzu anımsama günü olsun. Sonra da 364 gün daha yapalım anımsamışsak eğer unutmama günleri olsun.
Sonra da 364 gün daha yapalım anımsamışsak eğer unutmama günleri olsun.
Fotoğraf : Valeria Boltneva
